مدح و مناجات با امام جواد علیه‌السلام
لطف تو بی‌واسطه، دریای جودت بی‌کران عـالـمی از فهـم ابعـاد وجـودت نـاتـوان صورت و سیرت، نه اصلاً عمرت از مضمون پر است ماه گندمگون! غریب خانه! مولای جوان! چاه‌های خشک با دست تو جوشان می‌شدند ای نگاهت مثل چشمه! ای دلت آتشفشان! روز حسرت هیچ‌کس حسرت نخواهد خورد تا بخـشـش ابن‌الـرضایی تو بـاشد در میان داسـتان عـمـر تو کـوتـاه بود امـا نـبـود لحظه‌ای تاریخِ نور از ردّ پایت بی‌نشان یـوسـفی اما عـزیز خـانه‌ات هم نـیـستی یا سلیمانی که شأنش را نمی‌فـهمد زمان دوستانت بی‌وفایی... دشمنانت خون دل... آشنای طعنه‌ای از کودکی... از این و آن نامتان را شیعیان گاهی به قصد... بگذریم ما چـنین گـفـتیم تا وا شد دهـان دیگران از قضا من هم جواد بن الرضایم گرچه باز بین ما فرق است مولا از زمین تا آسمان |